Van St Maarten naar Martinique

26-02-2019

EERSTE SAILMAIL:

Best thuisfront

Er is al een week voorbij! Maar voor mijn gevoel zit ik echt al maanden aan boord met deze mensen. Het weer en de temperatuur bevallen me echt, ik ben een heel stuk bruiner geworden (en een beetje rood). De wind in mijn gezicht als ik het dek op stap is een heerlijk gevoel. In de slaapruimte is het als we voor anker liggen en ’s nachts wel ontzettend warm maar dat begint wel te wennen.

De eerste paar dagen moest ik wennen aan dingen die volledig normaal zijn nu, maar toen heel gek waren: alle deuren naar buiten zijn een soort grote luiken waardoor je over de hoge rand moet instappen en proberen niet te struikelen; tijdens het zeilen gaan alle deuren aan lagerwal (waar de wind naar toe gaat) dicht tegen het water; de boot beweegt en om van en naar het schip toe te gaan heeft het schip twee tenders (kleine motorbootjes).

De eerste dag van het zeilen viel echt tegen, ik had er zin in maar ik ben de hele dag misselijk geweest en ik heb niks binnen kunnen houden. Iedereen hing die dag over de rand van het schip. Gelukkig knapten de meeste mensen de volgende dag weer een beetje op en konden we weer aan de slag met school (we kregen wel een beetje medelijden die eerste dag). Zelfstudie is ook wel wat anders dan gewend maar de docenten kunnen echt heel goed uitleggen. Ook is het eten hier heerlijk, we hebben veel geluk met onze kok!

We liggen nu nog voor anker op Martinique en we zijn gisteren op excursie geweest op het eiland zelf, echt heel leuk! We zijn een berg op gehiked, we hebben mango’s geplukt en gegeten en we hebben veel gelopen in de hoofdstad St. Pierre die getroffen werd door een vulkanische eruptie rond de 1900. Het eiland is heel mooi, met palmbomen en veel bergen en dalen waar regenwouden in groeien. We hadden een heel interessant bezoekje naar de ruïnes van de vulkanische eruptie en een geschiedenislesje.

Ik voel me hier echt thuis, en het valt mee hoe erg ik het vind om eens in de week te douchen en haar te wassen. Iedereen heeft het zo druk met school, schoonmaken, slapen, misselijk zijn (tijdens het zeilen tenminste), zeiltraining, een dagboek bijhouden, foto’s nemen, kletsen en een beetje relaxen dat er weinig tijd overblijft voor andere dingen. Toch voel ik me heel vrij. Dat vind ik wel heel fijn. De docenten zijn echt geweldig! Mijn natuurkunde- en wiskundedocent is heel lief en kan heel goed uitleggen.

Zo midden op zee zijn is best speciaal. De dag heeft structuur, alles heeft zijn tijd en dat geeft wel een fijn gevoel, je weet altijd hoeveel tijd je hebt voordat je weer wat moet doen. Het allerleukst tot nu toe vond ik wel de zeilwacht, ik heb geleerd hoe je de logboek moet bijhouden en de crew is ook heel gezellig. Helaas heb ik mijn aantal woorden bereikt dus rond ik mijn update af met het motto van vandaag:

Beter op Martinique dan zeeziek!

Eerste stop: Martinique, onder andere om de scheikundeleraar op te halen. Hierboven: Zoek de Wylde Swan!!

Aangekomen op St Maarten. Een selfie van mede-trainee Myrthe en mij. En een prachtig blauwe zee.

19-02-2019

Het gaat nu echt gebeuren... afscheid van de ouders op Schiphol. Op weg naar St. Maarten.